Opuncja figowa to kaktus, którego ponad 100 gatunków rośnie na terenie Ameryki. Jest on szczególnie ceniony w Meksyku, gdzie uprawiany jest dla owoców podobnych do fig. Tradycyjnie w tym kraju stosuje się także miąższ kaktusa w miejscowej aplikacji jako sposób na lepsze zdrowienie ran skórnych a także wewnętrzną drogą jako sposób na leczenie dolegliwości żołądkowo – jelitowych oraz by zmniejszyć poziom cukru we krwi, szczególnie u osób chorujących na cukrzycę.

W naszych czasach opuncja figowa doceniana jest także ze względu na zalety kulinarne. Różne części rośliny w tym celu są używane. Dojrzały owoc niektórych odmian jest na świeżo zjadany. Jest ona także używany do robienia marmolady, uzyskiwania fruktozy, pektyny, a także napoju alkoholowego colonche. Wiele odmian opuncji służy do przygotowania nopalitos, używanych jako warzywa, które są podobne w smaku jak szparagi czy fasolka zielona. To bardzo odżywczy produkt, który ma śluz podobny do śluzu okry, warzywa stosowanego w kuchni kreolskiej. Meksykanie dodają go do sałatek z jajkami, zapiekają z pomidorami.

Pośród ponad 100 gatunków opuncji w Meksyku to Opuntia ficus indica jest tą najbardziej powszechną używaną w celach handlowych, ale również inne opuncje są także zbierane. To również z tego kaktusa uzyskuje się barwnik przemysłowy, kauczuk, a także środek antykorozyjny. Niektóre gatunki, dzikie, albo uprawiane służą jako pokarm dla zwierząt hodowlanych.

Jako ciekawostkę warto podać, że opuncja jest tak mocno związana z Meksykiem, że znajduje się także na fladze tego kraju. Eksperci uważają, że uprawiana jest od około 5 tysięcy lat. W XVI wieku przez Azteków została przekazana Hiszpanom. Części wykorzystywane z tej rośliny to kwiaty, owoce oraz łodygi. Można dzięki niej zredukować poziom cukru we krwi, redukować poziom lipidów, zapobiegać wrzodom gastrycznym, uśmierzać ból związany z wrzodami żołądkowymi.

Samookaleczenie w przypadku cukrzycy może powodować poważne problemy. Kiedy podejmiemy się leczenia poziomu glukozy we krwi trzeba będzie bardzo dokładnie obserwować jak wygląda poziom glikemii. Należy uprzedzić lekarza, by ewentualnie mógł on zweryfikować przyjmowanie przez nas konkretnych leków, gdy taka potrzeba będzie zachodzić.